خدا را سپاس می گویم از اینکه زنده هستیم و هستی ما از اوست ، پس چی زیباست که درین لحظه هستی خویش تا آن روزیکه چشم از جهان بپوشیم ، به یاری خدای بزرگ بتوانیم اعوامل اجتماعی و فرهنگی زمانه خود را در چوکات یک یاد نامه تاریخ گونه به فردا گرایان خویش تحت نام گنجینه از فرهنگ امروزی تقدیم بداریم ـ

و این کاریست بس دشوار، زیرا در قدم اول ما باید رابط خویش را با دیروز نبود خود قایم و شناخت کامل از سه عنصر حیاتی دیروزیان داشته باشیم و قیام این رابطه جز گذر از گذر گاه تاریخ و فرهنگ رهی دیگری نیست. و اینک دور از همه هیاهوی زمانه بیاری خداوند و به کمک تو صفا دل بیننده چنین گذرگاهی را میگشایم

این خانــــه کـــه پیوسته در او چنگ و چغانـــــــه است

از خواجه بپـــرسید که این خــــــانه چی خــانــــه است

مست است همــــــه خـــانه کســـی را خبــــــری نیست

پس هــــــر کـــه در آیــــد که فلان است و فلانــه است

این صـــورت بت چیست اگـــــــر خــــانه کعبـــه است

این نـــــور خــــدا چیست اگــــر دیــــر مغـــانـــه است

بـــــر خــــانه منــــه دست کــــه این خــانه طلسم است

بــــا خـــــواجه مگـــــویــــد که او مست شبانــــه است

گنجیست درین خـــــانه کــــه در کــــــــون نگنجـــــــد

این خانه و این خــــواجه همــــه فعـــل و بهانــــه است

خــــاک و خس این خــــانه همـــه عنبـر و مشک است

بام و در این خــــانه همــــه بیت و تــــرانـــــــــه است

این خــــــانه عشق است و قیــــــامت گــــر عشـــــــاق

ســـراغ خـــدایانــــــه و بــــــزم ملکـــانـــــــــــه است

این خـــــانهء جانست همیــن جـــــاست که جـــــا نیست

نــــی زیر و نــی بـــــــالا و نی شش سو و میانــه است

آن خــــواجه ء چـــرخ است که چون زهـره و ماه است

این خــــانه عشق است کــــه بی عهــد و کــرانـــه است

چــــون آئینه جــــان نقش تـــو در دل بگـــــرفتـــه است

دل در ســـر زلف تـــو فرو رفتـــه چــو شانــــــه است

ای خـــواجه یکـــی سر تو از بــــــام فـــــــــــرو کــن

که انــــــدر رخ خـــوب تــــو ز اقبـــــال نشانـــه است